No more taco's, but big amazing and awesome!!

Zo lang geleden dat we weer wat hebben geschreven. De tijd gaat ook zo hard!
Even denken , de laatste keer waren we nog in San Christobal in Mexico. Op dit moment zitten we in een motel in Monterey, ongeveer op 3 uur rijden van San Francisco. Maar eerst nog even een korte samenvatting van de laatste tijd.

San Christobal was het zoveelste koloniale stadje waar we terecht kwamen. Het is wel leuk hoor zulke oude stadjes maar na de zoveelste waren we een beetje uitgekolonialiseerd. Het was berekoud in de nacht. Jef had 3 dekens nodig en Marijke 5. Het was een relaxt en leuk guesthouse met keuken en we hadden een mooie kamer. Het enige nadeel van deze plek was dat er 5 honden rondliepen en daar horen natuurlijk ook de uitwerpselen bij, dat het personeel niet al te regelmatig opruimde.  We hebben een 'Maya tour' gedaan met de bejaarde bus. We gingen naar een centraal Maya dorp en kerk om te zien hoe de moderne Maya's leven. Om 12 uur 'mochten' wij wilde toeristen een half uurtje rondlopen en toen dat half uurtje voorbij was konden we de bejaarde brigade niet meer vinden. Na een half uur zoeken waren we er klaar mee en zijn we in de taxi collectivo gestapt om op eigen houtje terug te gaan naar het hostel. We zaten er net 5 minuten in toen we ons tour busje langs zagen rijden. We riepen heel hard STOP en konden toen onze tour gelukkig nog afmaken. Allemaal boze gezichten op ons gericht door de vertraging die de tour opliep.

Met de ADO bus waarmee we gekomen waren gingen we ook weer terug omhoog richting Palenque. Hier zijn ruines te vinden. Het is net zoiets als het hele bekende Chitzen Itza in het noorden van Yutacan (de provincie waar we waren), alleen dan veel minder toeristisch en uitgeknepen. Het was niet tegen gevallen. Hele mooie tempels met veel jungle eromheen. We gingen naar een hostel uit de Lonely Planet. Bij de balie vroegen we om een 2 persoonskamer. Hij had er nog 1 beschikbaar maar dat was een bezemkast met stapelbed. Het was al laat in de middag dus toch maar gedaan. Toen Jef de kamer uit liep zag hij een veel grotere kamer vrij met 3 bedden erin en airco. Bij navraag bleek deze kamer gewoon vrij te zijn voor 3 dollar meer per nacht als onze bezemkast!! De aardige jongen achter de balie had deze kamer niet aangeboden omdat we vroegen om een 2 persoons kamer, Mexicaanse logica. 

De volgende stop was Merida, nog 5 uur verder naar het noorden en dichter bij ons eindpunt Cancun. Hier nam ik (Jef) een ijsje van een lokale ijsmakert en dat resulteerde in een week leeglopen. Ik was zwaar beroerd de hele dag en kon iedere keer naar de wc rennen. Pas in Playa del Carmen ging het langzaam beter nadat ik Probiotica ben gaan innemen.
In Playa del Carmen hadden we via booking.com een kamer geboekt voor 2 nachten. We waren op zoek naar het hotel toen een vrouw ons vroeg of we op zoek waren naar een kamer. Ze wist een goede goedkope kamer. We gingen even mee om te kijken omdat we nog 7 dagen over hadden en na de 2 geboekte nachten nog geen plannen hadden. Het was bij een vrouw thuis. De hele bovenverdieping was voor gasten met keuken en dakterras. We hadden beloofd terug te komen na ons andere hotel. Zo gezegd zo gedaan. Uiteindelijk zijn we nog 5 nachten bij de vrouw verbleven tot 1 maart. Dat was de dag dat we Centraal Amerika achter ons lieten en naar de VS vlogen.

Op het vliegveld van Cancun, was het een gekkenhuis. De rij stond tot buiten voor de incheck balie. We kwamen er eigenlijk pas achter toen we al een heel eind de echte rij voorbij waren gelopen toen de dranghekken begonnen. We waren al een paar honderd mensen voorbij gelopen. Heel onnozel zijn we toen onopvallend tussen de rij in geschoven. Heeeeeeel aso :-/ maar we hadden geen zin meer om terug te lopen en 2 uur langer in de rij te staan. De vlucht had een half uur vertraging. Gelukkig maakte de piloot dat goed door harder te vliegen waardoor we precies op de schema tijd landden, knap!

Vanaf dat we het vliegtuig uitliepen, kwamen we in een hele andere wereld terecht als waar we vandaan kwamen. Alles duidelijk en geregeld. Normaal valt het je niet op maar na 4 maanden Centraal Amerika gaat het je zeker wel opvallen!!! En eigenlijk was het ook wel een verademing. Even geen moeilijk gedoe meer. Backpack sjouwen was over. Die gingen op een karretje waarmee we naar buiten liepen en waar de pendelbus van Alamo klaarstond om ons naar de auto verhuur te brengen. Na het papierwerk gingen we naar de garage om onze 'midsize' auto op te halen. Deze mochten we zelf uit zoeken. Het werd de Chrysler 200, echt een middenklas autotje :p. 

Het  was al 10 uur geworden dus grote honger. Die honger moest gestild worden met een grote bacon burger van de Chilly's . Via Air B&B hadden we 2 nachten geboekt in een camper bij iemand in de tuin. Het was een oude toyota pick up. Het was leuk maar wel klein en na 2 minuten douchen was het water op. Onze eerste dag in LA hebben we besteed aan het verzamelen van camping spullen. Het werd een hele lijst: tent, luchtbed, slaapzakken, gasstel, pannen, borden , bekers , bestek, zaklamp, pomp, koelbox,landkaart,campingboek. Je hebt heel wat nodig om een beetje te kunnen c(r)amperen. Maar het is allemaal helemaal goed gekomen!
Met onze dikke bak reden we LA uit richting Joshua Tree national park. Echt een vrij gevoel om lekker je eigen auto te hebben en niet afhankelijk te zijn van bussen, taxi's en kamikaze chauffeurs!  Het park is eigenlijk een grote woestijn met een aparte soort cactussen. De entree kost 15 dollar en voor 10 dollar mag je op de camping staan. Er is buiten een wc verder niks op de camping en het geld voor de overnachting moet je gewoon in een envelop doen in een brievenbus. Het was heel heel koud s'nachts, en met huilende coyotes rond de tent was het echt een nacht in de wildernis.

De volgende dag hadden we een camping op het oog die we in het campingboek hadden gevonden. Maar toen we hier aankwamen om 4 uur in de middag zijn we met gierende banden omgekeerd en weggereden. Het was één grote deprimerende bende. Net voor donker kwamen we toen op de tweede camping aan. Deze ligt aan de Colorado river en we hadden een heel mooi plekkie gevonden aan de rivier. Bijna de hele camping was leeg en eindelijk weer hete douches!!. Hier hebben we 2 dagen genoten van het mooie weer. 

Uitgerust reden we verder naar de Grand Canyon. Door verkeerde info van een camping medewerker reden we naar Peach springs. Hier zou volgens hem een entree station zijn en heel veel campings. Bij een informatie centrum in Peach springs aangekomen bleek dit helemaal niet waar te zijn. We zaten helemaal niet bij de goede ingang. Het bleek nog ruim 2 uur verder rijden te zijn en dus werd het weer schemer voordat we ons tentje op konden zetten. Deze nacht werd het heeeeeeel koud en Marijke was bijna een ijssculptuur geworden. s'ochtends zat er ijs in onze waterfles die naast ons luchtbed. Bij de toeristeninfo zagen we later dat het die nacht -2 was geweest. Dat is best koud in een tent.
De grand canyon is geweldig, om te zien. Het uitzicht is zo ongelofelijk groot en het was helemaal het afzien waard!

Las Vegas was weer een hele andere wereld waar we terechtkwamen. Eén groot gekkenhuis dat dag en nacht doorgaat. Het maakt niet uit of je vroeg in de morgen of overdag rond loopt, het is altijd en overal druk. We hadden een 24 uur eet pas gekocht waarmee we bij 5 buffetten konden aanschuiven. We hebben ons dus helemaal vol gegeten tot we niet meer aan eten konden denken. De volgende dag zaten we nog steeds vol, en die dag daarna ook en die dag daarna..... hebben we een emmer Ben and Jerry's Cookie dough ijs soldaat gemaakt.

Na Las Vegas zijn we teruggereden naar de zee en nu zijn we langs de kust omhoog aan het trekken. We wisselen camperen met hotels af. Soms is het wel lekker om een nachtje niet op een luchtbed te slapen maar het is wel super om een bakkie koffie te zetten in een bos aan een mooi meer. Nog maar een paar dagen en dan is het tijd om weer in het vliegtuig te stappen naar New York. Hier hebben we nog 2 dagen de tijd  om gekke smaken M&M's in te slaan en inkopen te doen bij de outlet voordat de tijd dan toch echt aangebroken is om weer naar huis te gaan. We hebben allebei ontzettend veel zin om weer naar huis te gaan en alle familie en vrienden weer te zien. Maar we proberen natuurlijk nog wel te genieten van de tijd die we nog hebben hier. Dit is waarschijnlijk het laatste bericht want de volgende verhalen kunnen we jullie gewoon weer live vertellen!

Groetjes allemaal en Hasta Pronto.....tot snel!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!